Gerelateerd
Bekijk ook onze andere stories!
We hebben dagelijks te maken met de sociale beperkingen door COVID-19. Ook in de praktijk. Hoe houd je 1,5 m afstand in de praktijkruimte? Of kies je uitsluitend voor online consulten? Ziet een werkdag er nu heel anders uit? En in welke opzichten? Zijn de hulpvragen anders? COVID-19 gerelateerd? Zitten er ook positieve aspecten aan deze situatie?
‘Heerlijk om cliënten weer te kunnen ontvangen!’
Bij de start van de ‘intelligente lockdown’ in maart hebben mijn collega’s en ik alle behandelcontacten meteen omgezet naar beeldbellen. Een prachtig alternatief en beter dan geen behandeling én tegelijkertijd vond ik het zeer vermoeiend. Doordat je een groot deel van de lichaamstaal mist ben je constant aan het checken, kijken, vragen en dat kost energie. Tel daar de soms slechte verbinding bij op en je snapt waarom ik blij was dat we weer cliënten in de praktijk gingen zien omdat de GGZ/RIVM-richtlijn werd aangepast. Nu zie ik de meeste cliënten weer in de praktijk, waarbij ik 1,5 meter afstand hou (wat zit je dan ver bij elkaar vandaan hè?). Ik ventileer meer, er staat een luchtreiniger (ionisator) in alle behandelkamers en ik poets wat af tussendoor. Als cliënten covid-19 gerelateerde klachten hebben (of ik uiteraard), dan gaan we alsnog beeldbellen.
En als ik dan ook een voordeel mag noemen; er komen regelmatig cliënten van de Wadden-eilanden bij ons en hen zie ik nu om-en-om in de praktijk en via beeldbellen. Dat is veel minder belastend voor de cliënten, die gezien de boottijden vaak een hele dag kwijt zijn. Dat we daar niet eerder aan gedacht hebben!
‘Hoe ga jij om met de corona-contact regels en seks?’
Ik ben werkzaam zowel als hiv consult en als consulent seksuele gezondheid. In het begin van de eerste lockdown zag ik minder mensen op mijn spreekuur en waren de consulten vaker via beeldbellen. Gek genoeg kwam het onderwerp seksualiteit maar zelden spontaan aan bod. Sinds de lente bespreek ik nu het onderwerp seksualiteit met elke patiënt. Op de vraag ‘Hoe ga jij om met de corona-contact regels en seks?’, blijkt dat veel cliënten daar tijdens seks niet mee bezig zijn. Buiten de slaapkamer wel, er wordt bewust afstand gehouden van andere mensen en goed rekening gehouden met kwetsbare groepen. Ik verwijs mijn cliënten daarom regelmatig naar de tips rondom daten van SOA Aids Nederland of naar de Engelstalige tips van David Stuart om het risico op corona te reduceren en beperken.
Opvallend is ook dat ik in deze tijd meer vraag zie naar hiv testen. Wellicht omdat men meer thuis zit en tijd heeft om na te denken over ervaringen in het verleden? Ook zien we een hoog aantal aan positieve soa’s.
“Ik moet helemaal naar achteren schuiven met mijn stoel en patiënten zitten helemaal met hun rug tegen de muur”
Tijdens de eerste lockdown had ik vakantie en voelde het nog niet echt. Ik zat midden in een verhuizing en die ging gewoon door. Daarna was het zoeken naar wat verstandig en haalbaar was in het ziekenhuis waar ik werk. Er was nog geen mogelijkheid om veilig videoconsulten voeren; geen webcams en geen applicatie in het patiëntendossier. Daarom hebben we gezocht naar alternatieven en kregen we de mogelijkheid twee maanden kosteloos gebruik te maken van de beveiligde videobelverbinding van Therapieland.
Intussen werd er in onze organisatie hard gewerkt om het beveiligd videobellen te faciliteren. Dat heeft wel zeker vier maanden geduurd. Intussen konden we wel weer meer patiënten live zien, werden er overal strepen op de vloer gemaakt en borden opgehangen met de coronaregels. We werden wekelijks bijgepraat door de raad van bestuur en ter zaken doende professionals via COVID webinars voor het personeel. Inmiddels moeten we al een paar weken met mondkapjes op in de gangen en parkeergarage lopen.
Wat je in de spreekkamer doet is geheel een afspraak tussen jou en de patiënt. Als er goed afstand gehouden kan worden doen we de mondkapjes af. In mijn spreekkamer gaat dat net. Ik moet helemaal naar achteren schuiven met mijn stoel en patiënten zitten helemaal met hun rug tegen de muur. Dat voelt niet erg prettig maar het is echt veel prettiger om de hele mimiek van iemand gezicht te kunnen lezen. Bij sommige patiënten hou ik toch het mondkapje op, omdat zij dat prettiger vinden. Ik merk dan meteen hoeveel vermoeiender zoiets is, en hoeveel informatie je oppikt van gezichten. Ook is er echt wel verschil in de mate van werkrelatie die je kunt opbouwen bij een videoconsult en een fysiek consult.
Ook kan ik via video geen exposure therapie doen. Ik heb van de afdeling wel een spatscherm gekregen, die zou ik zou kunnen gebruiken als ik toch lichamelijk onderzoek moet doen. Ik draag zelf een bril en doe toch vooral een mondkapje op en niet zo’n spatscherm, want ik zit niet in de buurt van hun gezicht en ik geloof meer in bescherming van het mondkapje en mijn bril dan van een spatscherm, dat aan alle kanten open is.
Wat wel echt anders is, is dat ik niet meer op het kantoor kom. Dus het uitwerken van gesprekken, het voorbereiden van gesprekken, het lezen van e-mails, het voorbereiden van onderwijs en de multidisciplinaire overleggen doe ik al vanuit huis. Hooguit ben ik nog vier keer op kantoor geweest. Dat is wel een gemis maar thuis werken gaat gelukkig ook heel goed.
De hulpvragen zijn naar mijn idee niet heel anders, wel denk ik dat er veel problematiek is verergerd door de nieuwe thuisdynamiek. Anderszins hoor ik toch ook patiënten die de extra tijd samen heel prettig vinden en nu eindelijk tijd hebben om echt samen te zijn, zonder afleiding van vrienden, familie of vermaak.
Positieve aspect is vooral dat we nu webconsulten kunnen voeren, en daarmee sommige mensen makkelijker op afstand geholpen kunnen worden. Het is prettig dat we dat kunnen aanbieden, en daar maken mensen ook echt gebruik van.
“We ontvangen wel cliënten en houden dan een consult achter plexiglas”
Ik ben zowel consulent seksuele gezondheid als maatschappelijk werker en werk in de medische revalidatie. Als er vanuit bij het team een hulpvraag op het vlak van seksualiteit binnenkomt wordt deze eerst beoordeeld door een arts, als deze groen licht geeft wordt er een afspraak gemaakt en zie ik de cliënt. In mijn werk als CSG is beeldbellen eigenlijk geen optie, ik moet de mensen écht zien om een goed gesprek te kunnen hebben. En niet alleen de cliënt zelf moet ik kunnen zien, maar ook de omgeving: waar zit iemand? Hoe zit iemand erbij? En is er voldoende privacy om over gevoelige onderwerpen te praten? Omdat er vaak niet genoeg ruimte is om afstand te houden, zijn er door corona best een aantal afspraken weggevallen helaas. In onze praktijkruimte is ook weinig plek, maar we ontvangen wel cliënten en houden dan een consult achter plexiglas: dan kun je elkaar in ieder geval wel goed zien! In de gangen lopen we met mondkapjes, faceshields, er is een looprichting aangegeven…, we ‘tangoën’ om elkaar heen.
Onze praktijk bestaat uit een multidisciplinair team, een aantal collega’s kan vanwege de werkzaamheden niet thuiswerken, anderen zijn juist al tijden niet op de praktijk geweest. De eerste periode heb ik ook voornamelijk vanuit huis gewerkt. Maar het geen contact hebben met collega’s en minimaal contact hebben met cliënten gaat ten koste van mijn werkplezier. Er zijn ook wel voordelen: administratie kan prima vanuit huis, bellen ook wel.
Het werk vloeit wel meer over in privé, dus opletten om ook wel pauze te nemen.
Onze intervisiegroep draait eens per 4 weken ’s avonds. Er wordt ‘normaal gesproken’ heel wat afgereisd, nu spreken we elkaar al sinds maart via Teams. Ook dat is anders dan elkaar echt ontmoeten, maar ik vermoed dat er een combinatie versie gaat komen als de maatregelen voorbij zijn, bijv. elkaar zien, maar vaker beeldbellen.
Tijdens de eerste lock down periode deed ik thuis elke dag een uur aan pilates. Nu doe ik dat niet meer, maar misschien moet ik het weer oppakken: het voelde goed!