Gerelateerd
Bekijk ook onze andere stories!
‘Ik heb een patiënte van Tunesische afkomst. Zij raakte met een jaar of 18 zwanger, was niet helemaal zeker wie de vader was. Ze koos voor een abortus. Een jaar later is ze opnieuw zwanger, ditmaal is ook de vader niet bekend. Ze heeft soms via internet betaalde seks met verschillende mannen, vertelt ze. Er volgen nog drie abortussen. Ze wil liever niet aan de pil omdat ze ervan aankomt. Een afspraak voor het plaatsen van een spiraaltje is al paar keer afgezegd, ook in verband met de kosten.
Als ze jaar of 24 is komt ze op mijn spreekuur met een Antilliaanse partner, een vriendelijke jongen. Ze hebben een kinderwens, maar een zwangerschap blijft nu uit en ze wil hiervoor naar een gynaecoloog. Door de vragen die de gynaecoloog stelt over haar voorgeschiedenis met soa’s en abortussen raakt de relatie onder spanning en wordt verbroken.
Wat later wordt patiënte spontaan zwanger. Ze geeft aan niet zeker te weten of haar huidige vriend de vader is. Ze krijgt een zoontje dat te vroeg geboren wordt en waarmee veel zorgen komen de eerste jaren. Vanuit de gemeente en CJG is jeugdhulp en opvoedondersteuning betrokken. Uiteindelijk, met 5 dagen kinderopvang en wat begeleiding, gaat het goed.
Als haar zoontje 2 jaar is, is ze overtijd. Ze belt naar onze praktijk, er wordt het advies gegeven om een zwangerschapstest te doen. Ik ben hier niet van op de hoogte gesteld, anders had ik haar direct gebeld. Patiënte meldt zich vervolgens niet meer. Bij een gewone controle bij de gynaecoloog blijkt ze 20 weken zwanger te zijn. Ze heeft een dochter gekregen.
Achteraf vraag ik me af of ik deze patiënte beter had kunnen ondersteunen. Ik had met haar naar de alternatieve mogelijkheden voor anticonceptie kunnen kijken, en ik had naar haar kinderwens kunnen vragen in de periode na de geboorte van haar zoontje. Ik denk dat als ik meer proactief in plaats van reactief het voorkomen van onbedoelde zwangerschap had aangekaart, ik haar meer eigen regie had kunnen geven.’
Huisarts